Medies en regte is natuurlik prestige-studierigtings. Geseënd is die ouer met 'n slim kind wie se kop net in één rigting staan: 'n eie mediese of regspraktyk. En so-so status van studente wat in hierdie millennium waarin almal veronderstel is om na die sterre te reik, kies om onderwysers te word.
Onderwys, vermoed ons mos, is maar 'n valerige joppie vir vaalsiele. Met hierdie voorveronderstelling gaan jy deur die lewe totdat jy op 'n grys dag in jou eie lewe begin bid vir die regte onderwyser vir 'n kind wat jou hart uit jou liggaam geruk het.
Eers het jou hart ook mos maar net gesit waar harte gewoonlik sit: stil en pynloos, onwaarneembaar en heel in die middel van jou borskas. Dan tref die spesiale kind jou lewe: 'n Kind wat jou hart laat bloei en breek - 'n kind wat wil-wil ontspoor of reeds ontspoor het, 'n kind met emosionele probleme, 'n sukkelkind, 'n pynlike skaam kind, 'n kind met letsels en beletsels, 'n kind wat moeilik verstaan, 'n huilkind en naelkoukind, 'n rolstoelkind, 'n kind wat elke seisoen van meet af aan moet leer swem, 'n wiskunde-verskrikte kind, 'n hartuitrukkind.
Skielik is jou hart buite jou borskas: rou en kloppend, seer en woedend en bewend. En dan, as jou gebede verhoor word, beland die kind wat jou hart uit sy plek geruk het, in die reënboog-aura van 'n gebore onderwyser, die merkwaardige individu wat sy of haar plek tussen die heiliges kan inneem. Hierdie heilige onderskryf die woorde van Ina Huges:
Ons (die onderwyser) aanvaar verantwoordelikheid vir
kinders wat dit geniet om gekielie te word, wat met skoolskoene en al in die
waterplasse sal rondplas, hul nuwe skoolklere bemors, kort voor aandete 'n
verbode versnapering sal eet en nooit hul skoene kan opspoor nie.
Ons aanvaar ook verantwoordelikheid vir kinders wat nie nuwe skoene besit nie, wat in plekke gebore is waarin ons vir geen geld ter wêreld sou wou rondloop nie; wat nooit sirkus toe gaan nie en wat grootword in 'n milieu wat 'n X-gradering gehoort te dra.
Ons aanvaar ook verantwoordelikheid vir dié soort kind wat nooit nagereg kry nie, wat nie 'n kamer het wat opgeruim moet word nie wie se foto nêrens op enigiemand se lessenaar staan nie. Ons aanvaar verantwoordelikheid vir kinders wat tussen werklike monsters leef.
Ons aanvaar verantwoordelikheid vir kinders wat al hulle sakgeld voor Dinsdag uitmors, tantrums in die supermark gooi, vol fiemies oor kos is, nie in die kerk stilsit nie.
Maar ons aanvaar ook verantwoordelikheid vir dié soort kind wie se nagmerries in helder daglig na hulle toe aankom; kinders wat enigiets sal eet, nog nooit 'n tandarts besoek het nie, wat honger ken soos wat ander fynproewerskos ken, wat hulleself aan die slaap huil.
Ons aanvaar verantwoordelikheid vir kinders wat rondgedra wil word en vir dié wat rondgedra móét word; vir kleintjies met wie ons die stryd net nooit gewonne gee nie en vir dié vir wie niemand 'n tweede kans gee nie.
As so 'n onderwyser eers jou en jou kind se hart heel gemaak het, as so 'n onderwyser jou kind lank gelede gehelp het om te glo hy kan 'n dokter of 'n regsgeleerde word, 'n suksesvolle entrepreneur of die beste tromspeler wat enige orkes kan begeer, salueer elke toegewyde onderwyser wat môre elke soort kind onder die son in die klaskamer gaan ontvang.